Oude techniek, nieuw leven

3D is een nieuwe naam voor een oud fenomeen. Het principe is, dat twee afzonderlijke afbeeldingen tot een beeld worden gevormd; een stereoafbeelding. Je kunt de stereoscoop dus beschouwen als de eerste 3D-bril. Door ieder oog een apart beeld te laten zien ontstaat er een optische illusie en dit is wat tegenwoordig 3D wordt genoemd. Onze hersenen ‘vertalen’ de twee platte beelden naar een beeld met diepte. Aangezien een film niet meer is, dan een reeks foto’s die snel achter elkaar worden getoond, werkt 3D ook bij films. Om het gewenste effect voor elkaar te krijgen moeten er twee vrijwel identieke foto’s gemaakt worden. Het enige verschil tussen de foto’s moet een klein verschil in perspectief zijn. Je bootst dan de omstandigheden na waarop onze ogen normaal gesproken een beeld van de omgeving waarnemen. Door het kleine verschil in perspectief is het mogelijk om diepte te kunnen zien. Et voilà er ontstaat een 3D-beeld.

Stereoscoop

De techniek waarbij twee foto’s naast elkaar worden gelegd en worden bekeken door een stereoscoop, zie je tegenwoordig niet veel meer. Soms kom je een soortgelijke techniek nog wel eens tegen in boeken. Er wordt dan gebruik gemaakt van een spiegel om twee foto’s tot een 3D-beeld te maken. Door middel van de spiegel kun je ervoor zorgen, dat je ogen beide een aparte afbeelding te zien krijgen en niet samen naar een beeld kijken.

Anaglyph

Een andere techniek om 3D beelden voor elkaar te krijgen is anaglyph. De meeste mensen kennen deze vorm van 3D als de rood met blauwe 3D-brilletjes. Zo’n brilletje heet eigenlijk een anaglyphbril en maakt gebruikt van twee filters om het stereoscopische effect te creëren. Het principe blijft hetzelfde, maar bij anaglyph worden de twee beelden die nodig zijn voor het 3D-effect samengevoegd. De twee beelden bestaan uit twee kleuren, namelijk cyaan (dat lijkt op blauw) en rood. De twee filters, die samen het brilletje vormen, zorgen ervoor, dat ieder oog slechts een kleur van het beeld te zien krijgt. Op die manier wordt het beeld weer gescheiden en krijgt ieder oog slechts die informatie die ervoor bedoelt is.